Czterdzieści lat minęło...

Podobno kryzys wieku średniego to nic przyjemnego. Podobno każdy przeżywa go na swój sposób i jest to tak indywidualna kwestia jak dobór płatków śniadaniowych. Nie sposób jednak nie zauważyć, że jest jedna grupa ludzi wśród, których ten okres przebiega nadzwyczaj podobnie. Mowa oczywiście o Krzysztofach. Dla ułatwienia sobie dywagowania uznajmy za granicę, po której nachodzi wiek średni dzień 40 urodzin naszych Krzysztofów. Bohaterów będzie trzech. Zacznijmy od najbardziej znanego z bohaterów tego tekstu - monsieur Kolumba. Ten zapewne bardzo sympatyczny do pewnego czasu obywatel Genui w roku 1492, po osiągnięciu wieku lat 41 postawił swoje nogi na terenach obecnie znanych jako Ameryka Północna. Już pal licho fakt, że konsekwencją jego potrzeby udowadniania sobie bóg wie czego, jest plujące na cały świat bezwartościową popkulturową papką, oraz "siłami stabilizacyjnymi" i "demokracją" USA. Zapytajcie się Rdzennych Mieszkańców Ameryki Północnej co myślą o pojawieniu się u nich Krzysia K. i tego konsekwencjach. Oczywiście jeśli uda Wam się jeszcze jakichś znaleźć.
Dalej mamy naszego swojskiego celebryta Krzysia "prowadzę wszystko w telewizji ze słońcem" Ibisza. O tym jak nasz Krzyś się wstecznie starzeje rozpisują się wszystkie opiniotwórcze media w Polsce. Oczywiście te, które kształtują opinię w kręgach czytelniczych takich tytułów jak Super Express czy Fakt. Ostatnimi Krzyś zresztą nie ogranicza się tylko do prowadzenia każdego teleturnieju, gali i programu w stacji ze słońcem. O nie, to już dla Krzysia za mało. Teraz rozpoczął ekspansję na wszystkie inne media. Pokazuje się to tu, to tam, ciągle chwaląc swój nowy, zdrowy i jakże szczęśliwy tryb życia. Siłownia, dieta, solarium, operacje plastyczne, nie wspominając przecież o pracy i "byciu" w różnych ważnych miejscach, w których warto się pokazać. To wszystko musi pochłaniać dużo czasu, aż dziw, że nasz bohater znajduje czas dla rodziny. O ile znajduje. Spytała go zresztą o to pewna Pani Redaktor. Krzyś odpowiedział rezolutnie, że skoro on jest szczęśliwy to i jego rodzina zapewne musi być szczęśliwa, nawet jeśli musi pogodzić się z rzadszym oglądaniem jego odmłodzonego lica. W gruncie rzeczy ma sens prawda?
Na koniec zostawiłem sobie gagatka, który mnie zainspirował do napisania tego tekstu. Znacie takie grupy muzyczne jak: Soundgarden, czy Audioslave? Tak, chodzi o Cornell-a. Nie tak dawno grungowy Krzyś zapragnął zmiany swojego image. Zdecydował się opuścić tabuny swoich smutnych, mrocznych i niezrozumianych nastoletnich fanek, dla których był bożyszczem i spróbować szczęścia wśród ich rówieśniczek o "różowym" usposobieniu. Wszyscy, którzy mieli kiedykolwiek okazję obejrzeć na,kiedyś muzycznej, telewizji program "My sweet sixteen" nie mogą się mu dziwić. Potencjał konsumencki na pewno te młode dziewczyny (użycie w tym miejscu słowa "damy" wydawało mi się niewybaczalnym nadużyciem) organizujące swoje urodziny w tym programie mają nieporównywalnie większy. Co więc zrobił Krzysiu? Udał się do miłościwie nam panującego Midasa muzyki pop - Timbalanda w celu nagrania płyty, która na nowo zdefiniowałaby jego miejsce na muzycznym rynku. Niestety nie udało się. Starzy fani, w tym niżej podpisany, mówiąc najdelikatniej byli dalecy od zachwytu nad nowym wydawnictwem Krzysia C., a i nowych fanów nie zyskał. Okazało się, że Cornell jest trochę za stary żeby konkurować z Timberlake-ami tego świata i został ze swoim "Scream" na ziemi niczyjej. Można by co prawda uznać mój wywód na temat Cornell-a za czyste domysły, ale w takim razie dlaczego zdecydował się w tym roku na reaktywację Soundgarden skoro wcześniej wielokrotnie się zarzekał, że niczego takiego nie planuje? Prawda?
I to by było na tyle. Zapewne jest jeszcze wiele przykładów na to, że coś nie tak z tymi Krzysztofami. Zapewne jest też jeden albo dwa wyjątki od reguły. Pomyślcie jednak rodzice przy nadawaniu swoim pociechom imion zanim sprowadzicie na świat kolejnego Krzysztofa. No chyba, że alternatywą dla Krzysia jest Kazimierz...